18.3.04
post bon e post malo
Conforme o modelo que ditan os filmes de eddie murphy e as estruturas organizativas nazonalpopulares, que vén sendo o do llin e o llan de andar por casa, debería tamén contar o pouco malo que lle vin a kate. Pero, claro, non o vou facer. E iso que supoño que as frebas que me despracen non son realmente dela, senón dunha forma feminina de achegarse á vida coa que había moito tempo que non tiña contacto. Fóra xenéticas, creo que o tema é digno de arrebolo blogueiro. Pero calarei.
O pudor gaña neste caso. Quen me dera que kate non fose coñecida, nin de todonada nin de jacarezinho, nin doutra xente que nos ten visto andar aos tóspiros. Incluso (contou ela) xa non comenta neste blo porque se sabe identificada.
De todas as reflexións metablogueiras a única que me interesa é ata onde podemos chegar a dicir a verdade ou a mentir. As outras, que son un carro, déixollelas aos candidatos a pulitzer.
Conforme o modelo que ditan os filmes de eddie murphy e as estruturas organizativas nazonalpopulares, que vén sendo o do llin e o llan de andar por casa, debería tamén contar o pouco malo que lle vin a kate. Pero, claro, non o vou facer. E iso que supoño que as frebas que me despracen non son realmente dela, senón dunha forma feminina de achegarse á vida coa que había moito tempo que non tiña contacto. Fóra xenéticas, creo que o tema é digno de arrebolo blogueiro. Pero calarei.
O pudor gaña neste caso. Quen me dera que kate non fose coñecida, nin de todonada nin de jacarezinho, nin doutra xente que nos ten visto andar aos tóspiros. Incluso (contou ela) xa non comenta neste blo porque se sabe identificada.
De todas as reflexións metablogueiras a única que me interesa é ata onde podemos chegar a dicir a verdade ou a mentir. As outras, que son un carro, déixollelas aos candidatos a pulitzer.
