25.3.04
o monstro e eu
Jacarezinho lévame uns días coa teima de que debaixo de Cesare hai un monstro, negro, férido e escuro. A ese monstro, ao parecer, eu non o deixo saír nunca ao exterior, e loito por calalo. Recoñece Jacarezinho algunha das pegadas do monstro nas miñas dúbidas sobre como é mellor que oriente o ánimo respecto das mulleres (en xeral), das parellas (en xeral) e de kate (en particular).
Seguramente todos temos un monstro. Pero prefería levarme ben con el, compartir parvas e merendas, aprender dos seus rautos e galopinadas e querelo como só se lle pode querer a un monstro propio. Non quero que as miñas desputas con el estraguen batallas ben máis importantes.
Jacarezinho lévame uns días coa teima de que debaixo de Cesare hai un monstro, negro, férido e escuro. A ese monstro, ao parecer, eu non o deixo saír nunca ao exterior, e loito por calalo. Recoñece Jacarezinho algunha das pegadas do monstro nas miñas dúbidas sobre como é mellor que oriente o ánimo respecto das mulleres (en xeral), das parellas (en xeral) e de kate (en particular).
Seguramente todos temos un monstro. Pero prefería levarme ben con el, compartir parvas e merendas, aprender dos seus rautos e galopinadas e querelo como só se lle pode querer a un monstro propio. Non quero que as miñas desputas con el estraguen batallas ben máis importantes.
