23.3.04
cunqueiro e pirolas
O tempo escoou o sábado por entre as obras paradas da miña rúa, e desembocou nunha tarde ateigada de actos culturais. No cinema fun ver a crispada, plana, pretensiosa e aburrida Sylvia. No teatro, O ano do cometa. O texto é fabuloso e a adaptación a caña de españa. Rinme no teatro, o que a estas alturas é xa dicir bastante, anque os frouxos actores impiden que os sentimentos fagan snow pola pel, e todo se leva con pracemento. Tamén me manifestei tristemente contra a guerra, mentres uns anacrócanos queimaban a bandeira de españa (again). E despois saín de chea, pra coroar unha finde gloriosa. Non cheguei a culminar, pero puxen uns cantos tixoliños no camiño de baldosas que leva ao gaiteiriño e/ou ao seu mozo. Por certo, como insinuaba Berlín, confirmáronme de propia boca a tipoloxía de pirolas coa que organizan o mundo. Só agardo que ma cataloguen cando sexa demasiado tarde.
O tempo escoou o sábado por entre as obras paradas da miña rúa, e desembocou nunha tarde ateigada de actos culturais. No cinema fun ver a crispada, plana, pretensiosa e aburrida Sylvia. No teatro, O ano do cometa. O texto é fabuloso e a adaptación a caña de españa. Rinme no teatro, o que a estas alturas é xa dicir bastante, anque os frouxos actores impiden que os sentimentos fagan snow pola pel, e todo se leva con pracemento. Tamén me manifestei tristemente contra a guerra, mentres uns anacrócanos queimaban a bandeira de españa (again). E despois saín de chea, pra coroar unha finde gloriosa. Non cheguei a culminar, pero puxen uns cantos tixoliños no camiño de baldosas que leva ao gaiteiriño e/ou ao seu mozo. Por certo, como insinuaba Berlín, confirmáronme de propia boca a tipoloxía de pirolas coa que organizan o mundo. Só agardo que ma cataloguen cando sexa demasiado tarde.
