18.2.04
laranxeiras oito
Vou nun coche para pontevedra, cunha cantante. Conduzo eu porque ela, como todas as boas cantantes, non sabe. Asistimos á emotiva presentación dun disco de 1904, que se reedita agora limpo e dixitalizado. Era aquel tempo de gramófonos. De feito, o disco de Aires d'a Terra gravouno unha empresa de gramófonos, que facía demostracións para espallar a invención. En lembranza, puxeron un trebello deses a virar enriba do escenario, pra que vísemos o seu son dourado. E o tempo detívose.
De volta na estrada, tralos pinchos, a cantante fala de Ricardo Portela. Hai xa anos ela coñeceu este vello gaiteiro, lanzal e galo coma todos os gaiteiros, nun acto público.
A cantante díxolle: encantada de coñecelo.
El respondeulle: Ricardo Portela, Naranjos, 8.
Esta absurda frase de dispoñibilidade pareceume relamente fermosa. Gustaríame repetila, pero en realidade nunca estou na casa.
Tamén falamos doutros gaiteiros, de dixitacións abertas e pechadas e doutros motivos nazonalpopulares que me quedan lonxe moi lonxe. Como as cousas das que fala Jean-Sol, e pregúntome, se non son folc nin roc, qué demo de cultura teño. Roc-poc? Jacarezinho sempre me di que teño cultura de notas a rodapé, e se cadra vai ser iso.
Vou nun coche para pontevedra, cunha cantante. Conduzo eu porque ela, como todas as boas cantantes, non sabe. Asistimos á emotiva presentación dun disco de 1904, que se reedita agora limpo e dixitalizado. Era aquel tempo de gramófonos. De feito, o disco de Aires d'a Terra gravouno unha empresa de gramófonos, que facía demostracións para espallar a invención. En lembranza, puxeron un trebello deses a virar enriba do escenario, pra que vísemos o seu son dourado. E o tempo detívose.
De volta na estrada, tralos pinchos, a cantante fala de Ricardo Portela. Hai xa anos ela coñeceu este vello gaiteiro, lanzal e galo coma todos os gaiteiros, nun acto público.
A cantante díxolle: encantada de coñecelo.
El respondeulle: Ricardo Portela, Naranjos, 8.
Esta absurda frase de dispoñibilidade pareceume relamente fermosa. Gustaríame repetila, pero en realidade nunca estou na casa.
Tamén falamos doutros gaiteiros, de dixitacións abertas e pechadas e doutros motivos nazonalpopulares que me quedan lonxe moi lonxe. Como as cousas das que fala Jean-Sol, e pregúntome, se non son folc nin roc, qué demo de cultura teño. Roc-poc? Jacarezinho sempre me di que teño cultura de notas a rodapé, e se cadra vai ser iso.
