21.2.04
estado puro
Fago cola no cine cun pastel de chocolate na man. A parella que está diante miña pide dúas pra zatôichi. Unha rapaza ás miñas costas puntualiza: saoiqui. Tócame a quenda e pido dúas prá dúas, porseas.
Non lembro qué comentaban os coblogueiros de zatôichi, pero era unha vella promesa a 12Uvas, así que alá vou. Saio pouco máis ou menos como entrei, algo emocionado sobre todo polo número musical final, que supoño que é o que lle pasa a todo o mundo. Jacarezinho infórmame de que o cretino de cine do xornal local cualifica Zatoichi de cinema en estado puro. Eu debo ser mixed state. Para alén dos planos e de certos elementos de musicalidade legoñeira, pouco gardo deste filme. Ah, si: a faciana de Osei, cando di creo que este quimono me acae ben. Abofé. En realidade, Osei é un belido artista de cabuqui, ídolo de adolescentes nipóns.
Fago cola no cine cun pastel de chocolate na man. A parella que está diante miña pide dúas pra zatôichi. Unha rapaza ás miñas costas puntualiza: saoiqui. Tócame a quenda e pido dúas prá dúas, porseas.
Non lembro qué comentaban os coblogueiros de zatôichi, pero era unha vella promesa a 12Uvas, así que alá vou. Saio pouco máis ou menos como entrei, algo emocionado sobre todo polo número musical final, que supoño que é o que lle pasa a todo o mundo. Jacarezinho infórmame de que o cretino de cine do xornal local cualifica Zatoichi de cinema en estado puro. Eu debo ser mixed state. Para alén dos planos e de certos elementos de musicalidade legoñeira, pouco gardo deste filme. Ah, si: a faciana de Osei, cando di creo que este quimono me acae ben. Abofé. En realidade, Osei é un belido artista de cabuqui, ídolo de adolescentes nipóns.
