16.2.04
embutido de sentimentos
Efectivamente, ao final atopei unhas lascas da valencia moderna, ao chegar a noite. Como era san valentín, resultou realmente complexo atopar unha mesa non reservada. Frustrei o tipismo ceando un cuscús e esgarraet de bacallao na barra dun bar, rexentado por unha arxentina. La Dorita, chámanlle. Supoño que Contra o coñecerá.
Á mañá seguinte fun ver o mencer á Malvarrosa, pero non cheguei por unha lástima. O sol aínda estaba baixo e vermello sobre a liña da auga. Incribelmente foi o mesmo sol baixo e vermello que se deitou a poucos quilómetros de Ávila, na N-403, ao pé dunha igrexa en ruínas e sobre uns campos de herba do barbeito.
Tomei café. Falei con gasolineiros e con pasteleiros. Incluso parolei un bo pedazo coa camareira coxa do Dorita e coa encargada do Museo do Arroz. Non sei qué máis se pode pedir para un día só. Ah, si: xantar cuchifrito en Tarancón, visitar a feira do embutido de Requena (con tortilla masiva incluída, nada que cobizar de cacheiras), contemplar ao caer da tarde as siluetas de toledo e de ávila recurtadas contra o mundo, ou camiñar pola rúa en camiseta.
E voltar.
Efectivamente, ao final atopei unhas lascas da valencia moderna, ao chegar a noite. Como era san valentín, resultou realmente complexo atopar unha mesa non reservada. Frustrei o tipismo ceando un cuscús e esgarraet de bacallao na barra dun bar, rexentado por unha arxentina. La Dorita, chámanlle. Supoño que Contra o coñecerá.
Á mañá seguinte fun ver o mencer á Malvarrosa, pero non cheguei por unha lástima. O sol aínda estaba baixo e vermello sobre a liña da auga. Incribelmente foi o mesmo sol baixo e vermello que se deitou a poucos quilómetros de Ávila, na N-403, ao pé dunha igrexa en ruínas e sobre uns campos de herba do barbeito.
Tomei café. Falei con gasolineiros e con pasteleiros. Incluso parolei un bo pedazo coa camareira coxa do Dorita e coa encargada do Museo do Arroz. Non sei qué máis se pode pedir para un día só. Ah, si: xantar cuchifrito en Tarancón, visitar a feira do embutido de Requena (con tortilla masiva incluída, nada que cobizar de cacheiras), contemplar ao caer da tarde as siluetas de toledo e de ávila recurtadas contra o mundo, ou camiñar pola rúa en camiseta.
E voltar.
