24.12.03
vésperas
Esta noite pásoa en pontevedra, coa family, pero as cousas boas sempre suceden a véspera. Viñeron Peke e Bollo a scq, coñecemos as ruínas do venezuela, e escolmaceamos e bebimos, e agasalláronme cun buda viaxeiro, para cruzar o mundo con serenidade e alegría. Rbk deixoume no calcetín unha camiseta preciosa, creo que a máis bonita que tiven nunca. Tamén estaba o Caimán, a quen vin realmente ben, e fíxome moi feliz.
E hoxe á mañá, logo de traballar toda a noite a prol das mulleres desfavorecidas da provincia da coruña, recibo un impresionante meil do Pequenosdetalles.
Transcribo: Este inverno foi o dos ceos preciosos. Visito a chaira de Antela todas as mañás, entro polo alto de Sandiás. En 50 días non a vin dúas veces igual. Paisaxe mutable. Cando vou de humor fago coincidir a música coas nubes. Así, mañá de néboa poño a banda sonora de good bye lenin, mañá de chuvia moustaki e mañás de sol, mañás de sol de inverno, lamatumbá. E pensei: ao meu grupo fáltalle un vals, un medio tempo que fale de mañás de sol na alameda, mañás de sol urbanas, de domingo, de pulpo e paseo co avó, de banda no palco, un tres por catro con guitarra e acordeón, que fale de recordos de soños de neno, que fale ao millor de cando nos decatamos de que xa non soñamos tanto.
A imaxe non ten que ver, xa sei. Vina en Asianpunkboy e moloume. Imaxinai sobre el un decorado de toronto nevado, sen pecharlle a camiseta, e gozai como poidades da familia.
Esta noite pásoa en pontevedra, coa family, pero as cousas boas sempre suceden a véspera. Viñeron Peke e Bollo a scq, coñecemos as ruínas do venezuela, e escolmaceamos e bebimos, e agasalláronme cun buda viaxeiro, para cruzar o mundo con serenidade e alegría. Rbk deixoume no calcetín unha camiseta preciosa, creo que a máis bonita que tiven nunca. Tamén estaba o Caimán, a quen vin realmente ben, e fíxome moi feliz.
E hoxe á mañá, logo de traballar toda a noite a prol das mulleres desfavorecidas da provincia da coruña, recibo un impresionante meil do Pequenosdetalles.
Transcribo: Este inverno foi o dos ceos preciosos. Visito a chaira de Antela todas as mañás, entro polo alto de Sandiás. En 50 días non a vin dúas veces igual. Paisaxe mutable. Cando vou de humor fago coincidir a música coas nubes. Así, mañá de néboa poño a banda sonora de good bye lenin, mañá de chuvia moustaki e mañás de sol, mañás de sol de inverno, lamatumbá. E pensei: ao meu grupo fáltalle un vals, un medio tempo que fale de mañás de sol na alameda, mañás de sol urbanas, de domingo, de pulpo e paseo co avó, de banda no palco, un tres por catro con guitarra e acordeón, que fale de recordos de soños de neno, que fale ao millor de cando nos decatamos de que xa non soñamos tanto.
A imaxe non ten que ver, xa sei. Vina en Asianpunkboy e moloume. Imaxinai sobre el un decorado de toronto nevado, sen pecharlle a camiseta, e gozai como poidades da familia.
