19.12.03
Villanueva e o guerrilleiro tamil que xanta fish&chips
Onte estiven en Vigo, con Henri, que me falou de Oxford marabillas. Absolutely. Tamén falamos de Vigo, ese poema urbano, e do carácter tuzarídico. Atopas un galego en oxford e quere que comades todos os días xuntos. Di Henri, para que vou xantar cun galego se podo facelo cun ceilandés?. Non falamos de ceilán, concello da Baña. Ou atopas un poeta anglogalego e come polbo cada tres días. Ou atopas un que busca entusiastas da causa galega. Henri, aguén: e buscas xente boa, ou só entusiastas?.
Foi unha noite longa: xa antes corrixira en público a Darío Villanueva, ex-reptor. El citaba a Janet Murray pola edición castelá de Hamlet na holocuberta, e hai un desfase de 3 anos respecto da edición inglesa. Tres anos entre o 97 e o 00, que son moi importantes para a creación literaria en rede. Teño discutido con Iopanda sobre a valía de Villanueva, a quen sigo dende o seu deplorábel ensaio sobre o Jarama. Pois ademais resulta que tivo os santos testículos de escribirlle unha crítica ao libro de Murray. Manancial inesgotábel de lugares comúns, erguinme contra el no medio dun discurso sobre a burbulla de internet aplicada ao literario, e que arrincou precisamente ao chamarlle pueril a McLuhan (que, por certo, ten web oficial), ao dicir que o debate entre apocalípticos e integrados estaba plenamente vixente, ou que Eco era un integrado. Non debimos ler o mesmo Eco.
Había moitos anos que non interviña nunha conferencia, e estaba absolutely nervioso, pero creo que calar diante de cretinos dese calibre, que viven de semellante impostura intelectual, é un delicto contra a sociedade.
Despois desta pedantada, que faría as delicias dalgúns blogaliceiros (estou seguro), teño que dicir que en realidade a noite foi un prodixio gracias a Henri. Hoxe, logo dun triste xantar de empresa en ferrol, arrastreime pola autoestrada ata scq, escoitando Jane Birkin, e con Jacarezinho durmindo no asento traseiro. Que máis se pode pedir? Non estar tan incribelmente canso, e ter roupa negra para saír esta noite ao encontro neofalante.
Onte estiven en Vigo, con Henri, que me falou de Oxford marabillas. Absolutely. Tamén falamos de Vigo, ese poema urbano, e do carácter tuzarídico. Atopas un galego en oxford e quere que comades todos os días xuntos. Di Henri, para que vou xantar cun galego se podo facelo cun ceilandés?. Non falamos de ceilán, concello da Baña. Ou atopas un poeta anglogalego e come polbo cada tres días. Ou atopas un que busca entusiastas da causa galega. Henri, aguén: e buscas xente boa, ou só entusiastas?.
Foi unha noite longa: xa antes corrixira en público a Darío Villanueva, ex-reptor. El citaba a Janet Murray pola edición castelá de Hamlet na holocuberta, e hai un desfase de 3 anos respecto da edición inglesa. Tres anos entre o 97 e o 00, que son moi importantes para a creación literaria en rede. Teño discutido con Iopanda sobre a valía de Villanueva, a quen sigo dende o seu deplorábel ensaio sobre o Jarama. Pois ademais resulta que tivo os santos testículos de escribirlle unha crítica ao libro de Murray. Manancial inesgotábel de lugares comúns, erguinme contra el no medio dun discurso sobre a burbulla de internet aplicada ao literario, e que arrincou precisamente ao chamarlle pueril a McLuhan (que, por certo, ten web oficial), ao dicir que o debate entre apocalípticos e integrados estaba plenamente vixente, ou que Eco era un integrado. Non debimos ler o mesmo Eco.
Había moitos anos que non interviña nunha conferencia, e estaba absolutely nervioso, pero creo que calar diante de cretinos dese calibre, que viven de semellante impostura intelectual, é un delicto contra a sociedade.
Despois desta pedantada, que faría as delicias dalgúns blogaliceiros (estou seguro), teño que dicir que en realidade a noite foi un prodixio gracias a Henri. Hoxe, logo dun triste xantar de empresa en ferrol, arrastreime pola autoestrada ata scq, escoitando Jane Birkin, e con Jacarezinho durmindo no asento traseiro. Que máis se pode pedir? Non estar tan incribelmente canso, e ter roupa negra para saír esta noite ao encontro neofalante.
